Κώστας Καββαθάς (Εν λευκώ & Αντιλόγος)
Το νέο περιοδικό των Τεχνικών Εκδόσεων
Κόσμημα! Μόνο έτσι μπορώ να χαρακτηρίσω το νέο μας περιοδικό, το πρώτο έπειτα από μακρά περίοδο εσωστρέφειας, το 4auto (Four Auto), που κυκλοφόρησε στις 16 Μαΐου από την εταιρεία που ξεκίνησε το σύγχρονο περιοδικό Τύπο στην Ελλάδα και στην οποία κανείς δεν αισθάνεται την ανάγκη να απονείμει...βραβείο, προφανώς λόγω των ειδικών βυσμάτων που πρέπει να διαθέτει κάποιος για να «βραβευθεί». Φτιαγμένο ειδικά για εκείνους που θέλουν να ξέρουν, με τρόπο πρακτικό, περιλαμβάνει τα πάντα γύρω από την αγορά του αυτοκινήτου το νέο μας περιοδικό, που πωλείται 3 ευρώ. Είναι δομημένο στα πρότυπα ανάλογων περιοδικών που κυκλοφορούν σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, όμως πιστεύω πως δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τα καλύτερα.
Το 4auto θα κυκλοφορεί στις 15 κάθε μήνα, 12 φορές το χρόνο. Δε θα ήθελα να πω περισσότερα, αφού ο κριτής κάθε δημοσιογραφικής και εκδοτικής προσπάθειας είναι ο αναγνώστης, γι’ αυτό δείτε το και αποφασίστε! Το μόνο που έχω την υποχρέωση να τονίσω είναι ότι, σε μια εποχή που η Ελλάδα έχει γεμίσει με αντίγραφα ξένων τίτλων κάθε μορφής και είδους, η αρχαιότερη αλλά και πιο νέα εταιρεία του χώρου, η «Τεχνικές Εκδόσεις ΑΕ», και η ομάδα που αποτελείται από τους τελευταίους των Μοϊκανών του ειδικού Τύπου όχι απλώς «βάζουν τα γυαλιά» στους ξένους, αλλά τους κάνουν και τη Πράξη - χωρίς λιπαντικό!
Τι σημαίνει αυτό; Απλά, ότι, όπως και σε άλλους τομείς (Kαλές Tέχνες, επιστήμες, ποίηση κτλ.), έτσι και στο δικό μας, η Ελλάδα είναι καλύτερη από τους καλύτερους της Εσπερίας και, αν κάποιος έχει διαφορετική άποψη, οι σελίδες του 4auto (και των 4Τ) καθώς και τα μικρόφωνα του ραδιοφωνικού μας σταθμού Εν Λευκώ 87.7 FM είναι στη διάθεσή του.
4auto, λοιπόν, με το «4» να παίζει το ρόλο του «τέσσερα» των 4Τ, των 4Road Movies αλλά και του «for», σύμφωνα με τη newspeak των διαφημιστών και των marketers. Ενδιαφέρον θα είχε να άκουγα τις απόψεις σας.
Με ζαρτιέρες στο Σύνταγμα
Η ιστορία σαν φάρσα
Παρ’ όλο που, σχεδόν σε όλη μου τη ζωή, εκτός από τους 4Τ, εργαζόμουν κι έγραφα σε εφημερίδες και περιοδικά, ούτε μία φορά δε δημοσίευσα στο «Εν Λευκώ» άρθρο που είχε δημοσιευτεί σε άλλο έντυπο. Επειδή οι μέρες είναι πονηρές κι επειδή τον τελευταίο μήνα γίναμε μάρτυρες ενός ύπουλου παιχνιδιού παραπληροφόρησης με την υποψηφιότητα της κυρίας Γκιουλμπεγιάζ Καραχασάν για την «υπερνομαρχία» της Θράκης, αισθάνθηκα την ανάγκη να αναδημοσιεύσω αποσπάσματα από άρθρα μου στους 4Τ, στην Καθημερινή, στο δικτυακό CyberView, στον κόμβο μας Techlink και αλλού, που δημοσιεύτηκαν από το 1985 μέχρι πρόσφατα, καθώς και κομμάτια από ένα ιδιαίτερα σημαντικό κείμενο, που δημοσιεύτηκε στο ΒΗΜΑ της 5ης Μαΐου 2006. Μέσα από αυτά ο αναγνώστης θα δει ότι το πρόβλημα δεν ήταν/είναι στην υποψηφιότητα της κυρίας, η οποία άγνωστο από πού πληροφορήθηκε ότι είναι υποψήφια για την «υπερνομαρχία» της Ξάνθης, αλλά στα σχέδια που, εδώ και δεκαετίες, εξυφαίνουν για την περιοχή ξένα κέντρα με επίκεντρο την αμερικανική πρωτεύουσα. Αν κάνετε τον κόπο να τα διαβάσετε, θα δείτε ποιος δουλεύει για ποιον και ποιος δουλεύει ποιον.
Η ανάγνωση θα σας κάνει να αναρωτηθείτε πώς γίνεται και σχεδόν καμία εφημερίδα ή τηλεοπτικό κανάλι (με εξαίρεση το ΒΗΜΑ και την Ελευθεροτυπία, που δημοσίευσε «στα κουφά» τον πιο περίεργο χάρτη για το μέλλον των βόρειων συνόρων της Ελλάδας, δεν έχει αναφερθεί στην ουσία του προβλήματος. Εξαίρεση, μια εκπομπή στο ραδιοφωνικό σταθμό Alpha, όπου ο παρουσιαστής της είχε προσκεκλημένο τον πρέσβη επί τιμή κ. Ζαχαράκη, ο οποίος είπε την αλήθεια για τα δρώμενα.
Αφιερώνω, λοιπόν, το μεγαλύτερο μέρος του «Εν Λευκώ» σε ένα θέμα που σύντομα θα απασχολεί όσους σοβαρούς έχουν απομείνει - και δεν εννοώ τους «Eλληναράδες», αλλά εκείνους που η εθνική τους ταυτότητα ορίζεται από τη μεγαλοσύνη της μετριοπάθειας και το σεβασμό στην ιστορία και στους νεκρούς της όποιας πατρίδας.
Αρχίζω με ένα δικό μου κείμενο στην εφημερίδα ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, που περιέχει αποσπάσματα από άρθρο με τίτλο «Στρατηγικά Παιχνίδια στα Βαλκάνια» του Aμερικανού καθηγητή Διεθνών Σχέσεων του πανεπιστημίου Howard της Ουάσιγκτον, Νίκου Σταύρου. Μπορεί να μην έχει σχέση με αυτοκίνητα, αλλά, αν τα σχέδια των ιμπεριαλιστών γίνουν πραγματικότητα, αμφιβάλλω αν θα μείνει χώρος (και διάθεση) για τέσσερις τροχούς! Διαβάστε τα και θα δείτε πόσο η τύφλα της Eurovision έχει πειράξει τα μυαλά του... περιούσιου λαού και, βέβαια, εκείνων που παριστάνουν τους ηγέτες του.
Νίκος Σταύρου, ΒΗΜΑ, 5 Μαΐου 2006
«... Tα Βαλκάνια προσφέρονται για τη δημιουργία μουσουλμανικών κρατιδίων ως απόδειξη της αρμονικής συνύπαρξης χριστιανών και μουσουλμάνων... Στο πλαίσιο αυτό, η Ελλάδα αναμένεται να συνοδοιπορήσει με τις “νέες τάσεις” και να σπεύσει να γίνει το πεδίον πειραματισμού μιας ύπουλης εκδοχής του πολυπολιτισμού, η οποία, μέχρι στιγμής, το μόνο που έδειξε είναι η υπόσχεση του κοινωνικοπολιτικού κατακερματισμού των ενιαίων κοινωνιών...»
«... Aντί η Ελλάδα να προετοιμάζεται να αντιμετωπίσει τα χειρότερα και να ελπίζει στο καλύτερο, χρησιμοποίησε ως πολιτική της το στοιχείο της συμμετοχής στην ΕΕ για να επηρεάσει τη στάση της Τουρκίας και να καθησυχάσει τα made in USA δημιουργήματα των μικροσατραπών της Βαλκανικής (...), ενώ συνεχίζεται αδυσώπητη η διαδικασία κατατεμαχισμού, με την ελπίδα μιας άλλης φαντασίωσης - του λεγόμενου αμερικανο-ελληνικού στρατηγικού συνεταιρισμού...»
«... Σήμερα τα Βαλκάνια θεωρούνται το γεωγραφικό εργαστήριο για τη νομιμοποίηση του νεο-οθωμανισμού ως περιφερειακού συστήματος το οποίο θα μπορούσε να απαλύνει τις συνέπειες των πολιτιστικών διενέξεων, ενώ η Δύση θα επιχειρεί, με τη Τουρκία οδηγό, την αναζωογόνηση της Νέας Ανατολής...»
«... Το μόνο που χρειάζεται για να γίνουν λειτουργικά τα βαλκανο-αιγαιο-μεσοανατολικά σενάρια, κατά τη γνώμη των μάνατζερ των βαλκανικών καζίνων, είναι μια γενναία ελληνική ηγεσία (σ.σ.: και αντιπολίτευση!) που θα “αντιλαμβάνεται” τον ευρύτερο χώρο, πρόθυμη να αποδεχτεί κάποιες “απροσεξίες” και να τακτοποιήσει προτεραιότητες όπως πρώτα οι μπίζνες και τελευταίο το εθνικό συμφέρον...»
Στο άρθρο μου με τίτλο «Ο εφές του Αϊδινίου» στο ΠPΩTO ΘEMA της 14ης Μαΐου σημείωνα...
«... Τι σχέση έχει το ανάγνωσμα της νιότης μου με την κυρία; Έχει, αν αναλογιστείτε ότι εμπίπτει στο ευρύτερο ανάγνωσμα “Στρατηγικά Παιχνίδια στα Βαλκάνια”, το οποίο, αν και βρίσκεται στη 1.434η συνέχειά του, δε φαίνεται να απασχολεί κανέναν από τους χειριστές των εθνικών μας θεμάτων, αφού όλοι (με την εξαίρεση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ο οποίος έγκαιρα δήλωσε πως “σε δέκα χρόνια κανείς δε θα θυμάται το όνομα Μακεδονία”) είναι απασχολημένοι με την επανεκλογή τους ή, στην πιο ήπια έκδοση, με την παρατήρηση του αφαλού τους. Επειδή η μακρά θητεία του γράφοντος στο Εξωτερικό Δελτίο
α. δεν επιτρέπει την ομφαλοσκόπηση και
β. επιβάλλει την έρευνα και την ανάλυση,
θα ήθελα να επισημάνω ότι το πρόβλημα δε βρίσκεται στο σαχλεπίσαχλο επιχείρημα ότι το “θρήσκευμα δεν πρέπει να αποτελεί εμπόδιο στην επιλογή των υποψηφίων στις ευαίσθητες περιοχές” (ο γράφων με χαρά θα πρότεινε ένα δωδεκαθεϊστή, ένα βουδιστή, βραχμάνο ή ακόμα και σατανιστή για την υπερνομαρχία της Ξάνθης), αλλά στα σχέδια που έχουν τα αμερικανά για τα Βαλκάνια. Για περισσότερα από είκοσι χρόνια παρακολουθώ τις κινήσεις (των Aμερικανών) και γράφω για τα σχέδιά τους να διαλύσουν τα κράτη που προέκυψαν μετά τους Bαλκανικούς Πολέμους και να τα αντικαταστήσουν με μικρά, αδύναμα προτεκτοράτα τα οποία να ελέγχουν απόλυτα, αλλά κανείς δεν έδινε σημασία... Αν τα έλεγε κάποιος “Eλληναράς”, τότε όλοι (και εγώ) θα κρατούσαμε μικρό καλάθι. Όμως, τα λέει Aμερικανός που διδάσκει Διεθνείς Σχέσεις σε πανεπιστήμιο της μεγάλης υπερατλαντικής δημοκρατίας, άρα μάλλον αποκλείεται να είναι Eλληναράς - αν και δεν παίρνω όρκο. Τότε τι είναι; Το διεστραμμένο μου δημοσιογραφικό μυαλό σκέπτεται ότι μπορεί να εργάζεται σε κάποια από τις ΜΚΟ του Σόρος ή, ακόμα χειρότερα, σε κάποια υπηρεσία του αμερικανικού ΥΠΕΞ. Αν ούτως έχουν τα πράγματα, τότε οι διαπιστώσεις που κάνει είναι ακόμα πιο ανησυχητικές...»
Το θέμα της καντονοποίησης της Δυτικής (και Ανατολικής) Θράκης και της Μακεδονίας δεν αναφέρεται για πρώτη φορά από το γράφοντα και, όπως θα δείτε, και άλλους δημοσιογράφους. Για κάποιον περίεργο λόγο, οι «αρμόδιοι» προσποιούνται πως δε το βλέπουν, δεν έχουν τα «κότσια» να το δουν ή, το πιθανότερο, αμείβονται για να κάνουν «τα στραβά μάτια». Ύστερα από τα 40 τόσα χρόνια, μετά το «¶γαμοι Θύται» και το «Fu•k You» του περασμένου τεύχους και τις χιλιάδες προτάσεις που μπορείτε να δείτε στο www.kavathas.gr, οι οποίες δεν οδήγησαν πουθενά, σκέφτηκα πως ο καλύτερος τρόπος για να προκαλέσω την προσοχή τους είναι:
α. να λάβω μέρος στο διαγωνισμό καραόκε της Eurovision,
β. να εγγραφώ στην «τοπική» του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ ή
γ. να βγω στο Σύνταγμα με ζαρτιέρες.
Από τα τρία καλύτερο ακούγεται το τελευταίο, γι’ αυτό ζητώ από τον Travelling Uncle John (κατά κόσμον, Γιάννη Καστανάκη) να κάνει ένα σκίτσο για να το υποβάλω, εκτός των άλλων, και στην Επιτροπή του Ιδρύματος Μπότση, μπας και πάρω κι εγώ κάποια υποτροφία για την προσφορά μου στη δημοσιογραφία.
Πριν το κάνω, όμως, παραθέτω αποσπάσματα από άρθρα μου που δημοσιεύτηκαν σε διάφορα έντυπα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Οι ζαρτιέρες μπορούν να περιμένουν. ¶λλωστε, σε λίγο έρχεται (πάλι) ο κουμπάρος μας ο Ταγίπ.
Πάμε, λοιπόν...
ΒΗΜΑ, 3 Νοεμβρίου 1991
Κατάσταση (οριστικής) αποσύνθεσης
«... Σε δυο γενιές η Ελλάδα θα έχει μόλις 8 εκατομμύρια κατοίκους (ενώ στη γειτονική Τουρκία ο πληθυσμός αυξάνεται κατά 1.200.000 άτομα το χρόνο!). Στη Θράκη ο μουσουλμανικός πληθυσμός αυξάνεται με ρυθμό 40% εντονότερα από το χριστιανικό... Δικαιολογημένα, λοιπόν, μπορούμε να θέσουμε το ερώτημα: πού πάμε με τα καταλυτικά μας; (...) Πότε θα εξαφανιστούμε από τις ορδές των κατακτητών; (...) Και καλά να μας καταλάβουν οι κουτόφραγκοι. Όσοι ξέρουν μια ξένη γλώσσα θα μπορέσουν να βρουν δουλειά στις επιχειρήσεις τους και να ζήσουν τις οικογένειές τους. Aν, όμως, μας (ξανα)καταλάβουν τουρκόφωνοι λαοί, τι θα κάνουμε; Οι λίγες λέξεις που γνωρίζουμε (μπαχτσίσι, σιχτίρ, καραγκιόζ, ντολμάς, μουσακάς) δεν αρκούν για να τα βγάλουμε πέρα... Με τρομερό ενδιαφέρον παρακολουθώ τις εξελίξεις στη Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, όπως την αποκαλεί ο λαός-στρουθοκάμηλος, ή Μακεδονία, όπως την αποκαλεί ο υπόλοιπος κόσμος. Κι αυτό, γιατί, πριν από περίπου δεκαπέντε χρόνια, στους 4Τ και αλλού είχα γράψει μια σειρά άρθρων για το τι μέλλει γενέσθαι σ’ αυτήν την “ευαίσθητη” περιοχή των Βαλκανίων, έχοντας κάποιες πληροφορίες από ανθρώπους που ήταν σε θέση να γνωρίζουν περισσότερα. Το γενικό σχέδιο τότε αναφερόταν στη δημιουργία ενός ιδιότυπου προτεκτοράτου (σαν αυτό της Βοσνίας και του Κοσσυφοπεδίου), το οποίο, έπειτα από μια σειρά “τυχαίων” συγκρούσεων, θα ετίθετο υπό την κηδεμονία του ΝΑΤΟ. Κατά έναν... περίεργο τρόπο, το σχέδιο βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη· απόδειξη και η επίσκεψη του Aμερικανού πρέσβη στη Θράκη και η αναβάθμιση του προξενείου των ΗΠΑ (αλλά και μιας πλειάδας άλλων χωρών) στη Θεσσαλονίκη και αλλού...»
4ΤΡΟΧΟΙ, Νοέμβριος 1998
Επιλεκτική ευαισθησία
«... Που δηλώνουν ότι δε διεκδικούμε τίποτα και δεν παραδίδουμε τίποτα, αλλά δέχονται να γίνονται ασκήσεις σε ελληνικό έδαφος που προβλέπουν τη μελλοντική κηδεμονία τμήματος της χώρας (Μακεδονία; Δυτική Θράκη;) από το NATO (Dynamic Mix)...»
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 10 Ιανουαρίου 1999
Στο μαντείο των Δελφών
«... Eξωτερική Πολιτική: εδώ οι προβλέψεις είναι ξεκάθαρες. Mέχρι το 2002 και την πλήρη είσοδό της στην ONE, η Tζουτζία είναι βέβαιον ότι θα ανήκει εις την Δύσιν. Aπό το 2002 έως το 2015 ο χρησμός δεν ήταν κατανοητός, αφού η ιέρεια μίλησε σε ελληνο-τουρκο-αγγλο-αμερικανο-γαλλο-αλβανική γλώσσα, την οποία δεν κατέχω. Aπ’ ό,τι, όμως, οι περιορισμένες γνώσεις επέτρεψαν να καταλάβω, από το 2015 και μετά ορισμένα τμήματα θα ανήκουν εις την Δύσιν (και στο NATO), ορισμένα στην Aνατολή (Ίμια, Δυτική Θράκη, Kαστελόριζο, Kως, ίσως και Xαλκίδα), ενώ ένας περιορισμένος αριθμός θα διατίθεται προς ενοικίαση. Σε ερώτηση ποία η πρόβλεψη για την τύχη του Eνιαίου Aμυντικού Δόγματος μετά την απόφαση της κυβέρνησης της Δανιμαρκίας να μην παραλάβει τις τριήρεις που παρήγγειλε στη Ρωσία, η Πυθία απάντησε πως τίποτα δεν έχει αλλάξει, όπως τίποτα δεν έχει αλλάξει γενικώς και ειδικώς τα τελευταία 25 χρόνια...»
4ΤΡΟΧΟΙ, Ιούνιος 1999
Ανθρωπιστικά διλήμματα
«... Μάιο του 1991 παρουσιάζαμε το θέμα με περισσότερες... λεπτομέρειες: “Oι προσεκτικοί αναγνώστες θα θυμούνται τι είχαμε γράψει πριν από μερικά χρόνια (το 1986) “...για τη δημιουργία μιας περιοχής με “ειδικό καθεστώς”, που θα προέκυπτε ύστερα από ολιγοήμερη -ένοπλη- σύγκρουση Ελλάδας-Tουρκίας, στην οποία θα εμπλέκονταν η Βουλγαρία και, φυσικά, η Γιουγκοσλαβία (μέσω των Σκοπίων)...”. Tον Iανουάριο του 1992 ρωτούσαμε: “... Έχουμε καταλάβει τι συμβαίνει στα βόρεια σύνορά μας ή η πατροπαράδοτη ανεμελιά μας θα μας οδηγήσει σε νέες περιπέτειες; (...) Σαν ταινία σε επανάληψη παρακολουθούμε την παρασκηνιακή επέμβαση των μεγάλων δυνάμεων και την αναβίωση του μεγαλοϊδεατισμού και των οραμάτων ορισμένων ιμπεριαλιστών (ονόματα δε λέμε, αλλά όλοι ξέρουμε ποιοι είναι) που υποθάλπουν τις εθνικιστικές επιδιώξεις κάποιων ρακένδυτων και πεινασμένων μειονοτήτων. H Tουρκία θέλει τη Δυτική Θράκη, η δημοκρατία των Σκοπίων τη Mακεδονία, η Aλβανία την Ήπειρο, η Γερμανία τη Σλοβενία και την Kροατία...».
CYBER VIEW, 13 Δεκεμβρίου 1999
Η μετά-Ελσίνκι εποχή
«Ώστε όλα είναι καλά. Η Ελλάδα δεν έθεσε βέτο, η ΕΕ δέχεται την Τουρκία ως “υποψήφια προς ένταξη” χώρα, για τα προβλήματα της τελευταίας πρέπει πρώτα να απευθύνονται στις Βρυξέλες, ο κίνδυνος θερμού επεισοδίου απομακρύνεται και για την επίλυση των τυχόν διαφορών αρμόδιο θα είναι το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Τι άλλο μπορεί να ζητήσει κανείς προκειμένου να πάει μπροστά η οικονομία, να γίνουν επενδύσεις και η Σοφοκλέους να απογειωθεί για μία ακόμα φορά; Σε πρώτη ανάγνωση, θα λέγαμε τίποτε. Ύστερα από πέντε (;) δεκαετίες ανοιχτής και υπόγειας αντιπαράθεσης, οι δύο χώρες βρήκαν (με τη βοήθεια των ΗΠΑ και των “μεγάλων” χωρών της ΕΕ) έναν τρόπο συνύπαρξης που δεν αποκλείεται να οδηγήσει σε μακρόχρονη ειρήνη και, τελικά, σε πραγματική συνεργασία και ευμάρεια τους δύο λαούς. Αν, μάλιστα, το σκεφθούμε καλά, η Τουρκία δε ζητάει τίποτα από την Ελλάδα (εκτός από τη μισή Κύπρο -που έχει ήδη καταλάβει- και μερικές εκατοντάδες νησίδες και βραχονησίδες που θεωρεί ότι δεν έχουν “ξεκάθαρο” καθεστώς). Και η Ελλάδα; Τι ζητάει η Αθήνα απ’ την Τουρκία; Τίποτα, ούτε καν τη μισή Κύπρο, άρα ποιος είναι ο λόγος που οι δύο χώρες δεν μπορούν να τα βρουν; Τώρα που τα σκέπτομαι, βλέπω πόσο άδικο είχα όλα αυτά τα χρόνια που επέμενα ότι οι στρατοκράτες και οι αδιάλλακτοι ισλαμιστές της Τουρκίας έχουν ως στόχο να πάρουν, εκτός από το μισό Αιγαίο, και τη Δυτική Θράκη και την Κύπρο ολόκληρη...Το μόνο που φοβάμαι είναι ότι, επειδή η Τουρκία δεν πρόκειται να γίνει μέλος της ΕΕ, όχι μέσα στα επόμενα 10-15 χρόνια, αλλά ούτε στα επόμενα 100-150, μπορεί να θυμώσουν τα στρατά, να αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας και να επιτεθούν εναντίον της Ελλάδας, προκειμένου να καταλάβουν τις “γκρίζες” ζώνες που λένε ότι τους ανήκουν. Και, αν αυτό συμβεί, τότε καμία σύνοδος του Ελσίνκι και καμία συμφωνία Παπανδρέου-Τζεμ ή Σημίτη-Ετζεβίτ δεν πρόκειται να σταματήσει τους Tούρκους στρατοκράτες από το να επιτύχουν το στόχο τους. Η μόνη ελπίδα, κατά τη γνώμη του υπογράφοντος, που έχει η Τουρκία να “μπει” στην Ευρώπη είναι να χωριστεί στα... τρία και να μπει ένα της τμήμα, το “ευρωπαϊκό”, με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη. Αν ρωτάτε ποια θα είναι τα άλλα δύο, θα έβλεπα ένα “ισλαμικό” με πρωτεύουσα την ¶γκυρα κι ένα ανεξάρτητο και υπερήφανο Κουρδιστάν, όπως ήδη προδιαγράφεται με το περίφημο no fly zone των Aμερικανο-άγγλων και των λοιπών κεντροαριστερών δημοκρατικών ευρωπαϊκών δυνάμεων».
4TΡOXOI, 19 Μαρτίου 2001
Οι κουμπαριές
«... Ο Μάιος μάς έφτασε, εμπρός βήμα ταχύ, να τον προϋπαντήσουμε, παιδιά στην εξοχή, έλεγε το παιδικό τραγουδάκι μιας άλλης, πραγματικά αθώας εποχής. Το φέρνω στο νου όλο και πιο συχνά, καθώς παρακολουθώ τα όσα συμβαίνουν στα βόρεια σύνορά μας... Ποια είναι αυτά; Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από τη διάλυση των παλαιών κρατών και τη δημιουργία ειδικών προτεκτοράτων ή καντονίων (εξαρτάται από ποια χώρα της ΕΕ προέρχεστε) πάνω στα οποία το ΝΑΤΟ θα έχει απόλυτο έλεγχο. “Και λοιπόν;” λένε. Η Ελλάδα είναι χώρα-μέλος της συμμαχίας, άρα δεν έχει τίποτα να φοβηθεί. Μα, και βέβαια δεν έχει. Ό,τι, ο μη γένοιτο, συμβεί στην Ήπειρο, τη Μακεδονία ή τη Δυτική Θράκη δεν πρόκειται να επηρεάσει τα (γενικά) σύνορα της χώρας (όπως η απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου δεν “επηρέασε” τα σύνορα της Σερβίας), θα έχει την έγκριση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, διότι, διάβολε, δεν είναι δυνατόν “πολιτισμένοι” λαοί να αφήνουν τους “απολίτιστους” (Σέρβους, Αλβανούς, Βούλγαρους, Σκοπιανούς, Έλληνες κτλ.) να σκοτώνονται για θρησκευτικούς ή εθνικούς λόγους. Αν τα παραπάνω σας φαίνονται σαν σενάρια γεωπολιτικής φαντασίας, θα σας παρακαλούσα να διαβάσετε προσεκτικά τις αναλύσεις έγκυρων Eλλήνων δημοσιογράφων στις εφημερίδες της Κυριακής 18 Μαρτίου. Εκεί θα δείτε ότι το Σχέδιο Αποσταθεροποίησης της Νότιας Βαλκανικής έχει ήδη τεθεί σε κίνηση και καμία χώρα δεν πρόκειται να μείνει ανεπηρέαστη, είτε ανήκει είτε δεν ανήκει στο ΝΑΤΟ. Πώς αντιδρά η ελληνική Πολιτεία σε μια τέτοια προοπτική; Ως συνήθως. Παρακολουθεί “αμήχανη” τις εξελίξεις, μην έχοντας, για μία ακόμα φορά, προετοιμαστεί γι’ αυτές. Μα, θα ξαναπείτε... Είναι δυνατόν να είναι πάντα “αμήχανη”; Η γνώμη μου είναι πως όχι. Ήξερε πάντα τι και πώς πρόκειται να συμβεί, αλλά δεν έχει τη δύναμη, την ικανότητα, την αποφασιστικότητα και το κουράγιο να αντιδράσει...»
CYBER VIEW, 16 Μαρτίου 2001
Επιστημονική φαντασία
«Αφού τελείωσαν με τον “ανθρωπιστικό” τους πόλεμο εναντίον του... Μιλόσεβιτς και ισοπέδωσαν την υποδομή μιας χώρας που δε χρωστούσε τίποτα, έστειλαν (μέσω Θεσσαλονίκης, σε ένα είδος πρόβας τζενεράλε) τα στρατεύματά τους στο Κοσσυφοπέδιο, για να “προστατεύσουν” τους αλβανόφωνους από τις “θηριωδίες” των Σέρβων. Μετά συναντήθηκαν για να αποφασίσουν ποιος θα αναλάβει την “ανασυγκρότηση” της Nότιας Bαλκανικής (οτιδήποτε κι αν σημαίνει αυτό). Η ανασυγκρότηση, όμως, δεν προχώρησε, επειδή πώς θα ανασυγκροτηθεί μια περιοχή, όταν δεν την ελέγχεις πατόκορφα; Μια και δυο, λοιπόν, προχώρησαν στο δεύτερο στάδιο του σχεδίου τους (το ημιτελικό), που είναι η “ανεξαρτητοποίηση” του Κοσσυφοπεδίου. Πώς θα το κάνουν, όμως, αυτό χωρίς να γίνουν ρεζίλι των σκυλιών; Απλό. Βάζουν τσι Αλβανοί “εξτρεμιστές” να επιτεθούν στο μόρφωμα που η Τζουτζία αποκαλεί “φιρόμ”, το ΝΑΤΟ “Μακεδονία”, ο υπουργός Aμυνας “φάιρομ” και ορισμένοι Έλληνες “φωτιά στα (βόρεια) σύνορά μας”. Οι Aλβανοί “εξτρεμιστές” επιτίθενται στο Τέτοβο και αλλού και τα “Σκόπια” ζητούν “βοήθεια” από το... ΝΑΤΟ! Το οποίο NATO δεν “επεμβαίνει”, αλλά ζητάει από τους Σέρβους να καταλάβουν την ουδέτερη ζώνη και να βγάλουν αυτοί το φίδι απ’ την τρύπα. Παράλληλα, ο Γ.Γ. του NATO επισκέπτεται την Αθήνα, προφανώς για να προετοιμάσει το τρίτο στάδιο του Σχεδίου Aποσταθεροποίησης... Οι Aλβανοί “εξτρεμιστές” συνεχίζουν τις “επιθέσεις”, η “φάιρομ” καταρρέει, η Αλβανία μεγαλώνει, η Ελλάδα μικραίνει (τι να κάνει με 1 εκατομμύριο Aλβανούς, πόλεμο εναντίον της “μεγάλης” Αλβανίας;), η Βουλγαρία δεν παίρνει τίποτα (προς το παρόν) και όλοι είναι ευχαριστημένοι και πιο πολύ απ’ όλους το NATO, που βλέπει τα σχέδιά του να ευοδώνονται. Ξέχασα να πω ότι το επόμενο βήμα είναι η Ελλάδα να υπογράψει (ως χώρα-μέλος του NATO) μια συμφωνία που θα επιτρέπει στη Μεγάλη Αλβανία να χρησιμοποιεί (στο πλαίσιο της ανασυγκρότησης της Nότιας Bαλκανικής) το λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Στο οποίο λιμάνι έχουν ήδη δημιουργηθεί οι συνθήκες και οι υποδομές ώστε να “εξυπηρετήσει” και το τέταρτο μέρος του σχεδίου, που θα περιλαμβάνει και τη Δυτική Θράκη. Αυτά είχα να σας πω και ζητώ συγγνώμη, αν σας κούρασα με ιστορίες επιστημονικής φαντασίας...»
CYBER VIEW, 28 Aπριλίου 2001
Βελούδινα διαζύγια
«Διαβάζω στην Κυριακάτικη, σε άρθρο του Αντώνη Φουρλή, ότι το YΠΕΞ υιοθετεί νέο βαλκανικό δόγμα, αφού, σύμφωνα με δήλωση του Γιώργου Παπανδρέου στο Γιουγκοσλαβικό Πρακτορείο Ειδήσεων, “τα σύνορα δεν είναι τόσο σημαντικά στην περίπτωση που γίνονται αυστηρώς σεβαστά τα δικαιώματα των μειονοτήτων”. Εκτός του ότι μου θυμίζει πολύ Μπέρκλεϊ, η δήλωση ανοίγει νέες προοπτικές για την Τουρκία. Για παράδειγμα, αφού τα δικαιώματα της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη είναι απολύτως σεβαστά από την Ελλάδα, ποιος ο λόγος να υπάρχουν σύνορα με την Τουρκία; Καταργούνται αμέσως και οι δύο “Θράκες” (Aνατολική και Δυτική) γίνονται μία. Την ίδια στιγμή, η Τουρκία “σέβεται αυστηρά” τα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας, με τον ίδιο τρόπο που σέβεται τα δικαιώματα των Aρμενίων, των Kούρδων, των Eλληνοκυπρίων και, βέβαια, των πολιτικών κρατουμένων (17 πέθαναν μέχρι στιγμής από απεργία πείνας). Με τη νέα πολιτική του YΠEΞ (που είναι πολιτική του σκληρού πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης) ανοίγει ο δρόμος για να καταργηθούν και άλλα σύνορα, όπως αυτά ανάμεσα στους Παλαιστινίους και τους Iσραηλινούς, τους Τσάπας και τους Aμερικανούς, τους Κούρδους και τους Τούρκους, τους Έλληνες και τους Αλβανούς, τους Σκοπιανούς και τους Βουλγάρους κ.ο.κ. Πριν από τον ΥΠEΞ, δηλώσεις είχε κάνει και ο ¶λεξ Ρόντος. Ποίος ο ¶λεξ; Μπέρκλεϊ ή Χάρβαρντ, δεν είμαι σίγουρος, πάντως απ’ την ίδια γενιά των Ελληνοαμερικανών σοσιαλιστών που, καθώς φαίνεται, έχουν αναλάβει να εκσυγχρονίσουν τις αντιλήψεις των “Bαλκάνιων χωρικών” που κατοικούν σε μια περιοχή που αποκαλείται Ελλάδα. Θέλω να πω ότι, όταν έχεις μεγαλώσει στο Λος ¶ντζελες, έχεις σπουδάσει στο Μόναχο, στην Οξφόρδη ή στο “Λάντον Σκουλ οβ Εκονόμικς”, είναι λογικό να έχεις τέτοιες απόψεις. Εσύ (και υποθέτω ο ¶λεξ) δε χρειάζεται να ζήσεις στην Αλεξανδρούπολη, στα Σκόπια ή στο Πρέσεβο. Παίρνεις το Concorde και πας σε μια από τις χώρες που έχουν σύνορα τα οποία αν κάποιος αμφισβητήσει ή απειλήσει τον βομβαρδίζουν μέχρι να μη μείνει ούτε η στάχτη του. Τέτοιες χώρες είναι οι ΗΠΑ, η Γερμανία, η Αγγλία, η Γαλλία, η Ιταλία (μάλιστα, η Ιταλία) και, βέβαια, η Τουρκία, ακόμα και η Ισπανία, αλλά όχι η Ελλάδα. Τι με κάνει να πιστεύω ότι η Ελλάδα δεν είναι μεταξύ των χωρών που πιστεύoυν φανατικά στα σύνορά της; Μα, ο λόγος και η στάση των πολιτικών, των διανοουμένων και της νεολαίας, που είναι προφανές ότι έχει τις ίδιες αντιλήψεις με τον YΠEΞ και τον ¶λεξ. Θα πείτε... Ποιος ενδιαφέρεται σήμερα για το τι γίνεται στην Κύπρο ή στη Θράκη;...»
Κάτω τα ξερά σας απ’ το Τατόι
Ξέρω ότι τα σημειώματα που ακολουθούν δεν έχουν (άμεση) σχέση με αυτοκίνητα, αλλά αυτό είναι το «Εν Λευκώ», αυτός είμαι εγώ και όσοι πιστεύουν ότι οι προσπάθειες μιας ομάδας συνασπισμένων δυσκοίλιων Θρακομακεδόνων να διώξουν το αεροδρόμιο και τις Αερολέσχες (Αθηνών, Δεκελείας, Μεσογείων, Ανεμολέσχη) από το Τατόι θα περάσει στο «ντούκου», κάνουν μέγα λάθος. Τι γίνεται εκεί; Ό,τι γίνεται στον οίκο ανοχής του Ελλαδιστάν. Μια ομάδα «αγανακτισμένων κατοίκων» ισχυρίζεται ότι οι πτήσεις των αεροπλάνων των Αερολεσχών και των ανεμοπτέρων «δεν τους αφήνουν να κοιμηθούν» και «θέτουν σε κίνδυνο την υγεία των παιδιών τους». Μια ομάδα των... δυσκοιλίων έχει ξεκινήσει «αγώνα» για να κλείσει το αεροδρόμιο και ο χώρος να γίνει «υπερτοπικό» μητροπολιτικό πάρκο αναψυχής με «ήπια οικιστική ανάπτυξη».
Από αυτήν εδώ τη σελίδα δηλώνω πως, όσο έχω φωνή στα ΜΜΕ, θα πολεμήσω με «νύχια και με δόντια» τα συγκεκριμένα ενεργούμενα (που προέρχονται και από το χώρο της ΠΑ!), για να εμποδίσω τα σχέδιά τους, που, αν ευοδωθούν, θα κάνουν και το Τατόι Ελληνικό ή Μαραθώνα. Όπως επανειλημμένως έχω γράψει, στόχος τους δεν είναι μόνο το αεροδρόμιο, αλλά και τα πρώην «βασιλικά κτήματα». Οι εργολάβοι και οι πολιτικοί που κινούν τα νήματα των ανδρεικέλων έχουν στόχο να μετατρέψουν το φιλέτο των 7.000 (;) σε νέο «Eλντοράντο» για τις τσέπες τους, όπως, τα λαμόγια, σκοπεύουν να κάνουν για το αεροδρόμιο Ελληνικού.
Για πολλοστή φορά από τις σελίδες των 4Τ, καλώ όσους αρμοδίους διαθέτουν τσίπα να εμποδίσουν τα εν λόγω αρπακτικά και να στηρίξουν με κάθε τρόπο τη λειτουργία του ιστορικού αεροδρομίου και των Σωματείων της Αθλητικής και της Γενικής Αεροπορίας. Ο γράφων θα χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα που του προσφέρει το επάγγελμα για να αποκαλύψει, καταγγείλει, εκθέσει τις πράξεις τους και, αν είναι δυνατό, εξευτελίσει τους κυρίους και τις κυρίες που θέλουν να μετατρέψουν την περιοχή σε οίκο επιχειρηματικής ανοχής.
Αντιλογισμοί
Πάει καιρός που έχω να γράψω «Αντιλογισμούς». Η μέρα δε φτάνει. Δουλειά, προβλήματα κι έχασα την ικανότητα να οργανώνω σημειώσεις και αποκόμματα από εφημερίδες και δελτία • Το καλό με τη δουλειά είναι ότι, πού και πού, οδηγώ κάποια πολύ καλά αυτοκίνητα, όπως ...
BMW Μ6
H πεντάμορφη και το «τέρας»
Στην τιμή των -μόλις...- 150.000 ευρώ αγοράζεις την πανέμορφη βολίδα πολυτελείας που ανήκει στην οικογένεια της BMW κι έχει τη σφραγίδα επιδόσεων «M Power». Πρόκειται για τη Μ6, ένα δίθυρο τετραθέσιο κουπέ που μετατρέπεται από δρομέα μεγάλων αποστάσεων σε εντυπωσιακό GTi, πατώντας απλώς και μόνο το διακόπτη με το σήμα «Μ» στο τιμόνι. Η μεταμόρφωση είναι ακαριαία. Ο 5λιτρος V10 αποδίδει εύκολα 507 ίππους λίγο πριν λειτουργήσει ο κόφτης (8.400 σ.α.λ.), οι ταχύτητες στο 7άρι ημιαυτόματο κιβώτιο SMG αλλάζουν με καταιγιστικό ρυθμό, αρκεί να αγγίξεις τις «πεταλούδες» στο τιμόνι ή το μοχλό, η ανάρτηση σκληραίνει και τα συστήματα ελέγχου πρόσφυσης αδρανοποιούνται σε μεγάλο ποσοστό. Τα πρώτα 100 χλμ./ώρα έρχονται σε 4,6 δλ. και η άσφαλτος πίσω σου γεμίζει καπνούς (αν δεν κάνεις χρήση του launch control). Kαλό είναι να προσέχεις πού τελειώνει ο δρόμος, καθώς ακόμα και τα πανίσχυρα φρένα της Μ6 δεν μπορούν να καταργήσουν τους νόμους της φυσικής, όταν έχουν να κάνουν με μια μάζα σχεδόν 1.800 κιλών που εύκολα «τρακοσαρίζει». Περισσότερα για ένα από τα καλύτερα υπεραυτοκίνητα της Ευρώπης, στο επόμενο τεύχος των 4Τ._ K. K.